To może inaczej. 1 wat uruchamia głośnik bez zwrotnicy od dolnego końca bo tylko o to chodzi. I teraz ten sam wat uruchamia głośnik, który posiada zwrotnicę 2 rzędu od dolnej strony powiedzmy 350hz. Tylko że różnica jest w tym że membrana głośnika basowego musi odtworzyć niskie częstotliwość czyli wykonać większą pracę. Czy sam wat ma ruszyć średniotonowy głośnik przy powiedzmy 500hz musi ruszyć w bardzo niewielkim zakresie ruchu 500 razy na sekundę. Czy poprzez zwrotnicę zmienia się też zapotrzebowanie na ilość prądu w głośniku średniotonowym?
-
-
Wzór będzie trudny bo w grę wchodzą funkcje i liczby zespolone. Przykład w linku: https://pl.wikipedia.org/wiki/Widmow...%9B%C4%87_mocy
Nie trzeba od razu tego rozumieć od strony matematycznej, żeby móc używać w praktyce. Prawdopodobnie są symulatory, które zrobią to za nas. Wypadałoby tylko z grubsza wiedzieć o co chodzi. Więc postaram się wytłumaczyć na przykładzie prostej geometrii.
Na obrazku wizualizacja rozkładu mocy, w zasadzie energii, na poszczególnych pasmach w zależności od sygnału i skali.
Parę słów o sygnałach. Szum biały, naturalnie występujący, ma taką samą energię w każdym paśmie. Np. między 10 a 20 Hz, jak między 310 a 320 Hz. Szum różowy natomiast ma jednakową energię w każdej oktawie, tzn. tyle samo między 10 a 20 Hz i tyle samo między 300 a 600 Hz.
Tak się złożyło, że dla nas ludzi naturalnym wydaje się właśnie szum różowy i większość sygnałów muzycznych ma zbliżony charakter widmowy co właśnie szum różowy. W zasadzie nawet muzyce bliżej jest do szumu brązowego, ale to zostawmy.
Po co nam te wszystkie szumy? Szum ma charakter szerokopasmowy, tak jak wszystkie naturalnie występujące sygnały.
Spójrzmy teraz na obrazek, który przedstawia widmo szumu różowego na skali logarytmicznej. Mamy ładną linię prostą. Żeby z grubsza obliczyć jaka moc przypada na dany wycinek pasma, wystarczy wybrać ten wycinek i obliczyć pole powierzchni pod wykresem. Następnie przyrównać je do pola zajmowanego przez całe widmo sygnału i będziemy mieli znać jaki procent mocy całego sygnału pójdzie w interesujące nas pasmo.
Jeśli ktoś jest dociekliwy to zapyta: a skąd będę znał pole całego widma sygnału? Sygnał zawsze jest w jakiś sposób ograniczony. Np, do 20-20 000 Hz. Gdyby pasmo było nieograniczone, to moc dążyłaby do nieskończoności.
Teraz ktoś podstawi wartości, np. 100W wejścia w paśmie 31-16 000 Hz (~9 oktaw, żeby dobrze się liczyło), przyjmie, że chce mieć podział w 2kHz i obliczy z prostej proporcji, że midwoofer dostanie pasmo szerokości 6 oktaw, a tweeter 3. 6 do 3 to jest 65% dla woofera i 35% dla tweetera.
Przy założeniu, że głośniki mają jednakową efektywność, grają jednakowo szeroko we wszystkich kierunkach, w całym paśmie, nie występuje efekt baffle step. itd. itd. Pamiętajmy, że 3dB różnicy to dwukrotność mocy.
Następną rzeczą na którą trzeba zwrócić uwagę, o czym wspomniał kolega Racjonalny, jest współczynnik szczytu. Jest to po prostu stosunek średniej energii do szczytowej, dla danego sygnału.
Dla sinusa jest to 3dB, dla sygnału prostokątnego praktycznie 0dB, a dla muzyki powiedzmy od 15... do 6dB. Ale przy 6 już by się nie dało tego słuchać. Najbardziej rygorystyczne normy testują głośniki szumem o współczynniku szczytu 6dB. Przyjmijmy po środku 10dB.
Czyli przy słuchaniu muzyki realna moc cieplna, długotrwała wydzielająca się na obu głośnikach łącznie, będzie 10-krotnie (10dB) mniejsza niż znamionowa moc wzmacniacza, np. oszacowane wcześniej [(65+35)/10] W.
Dlaczego matematyczny przykład Pogromcy mitów jest daleki od rzeczywistości? Przede wszystkim dlatego, że traktuje testowany układ szumem białym (flat) o współczynniku szczytu 3dB.Skomentuj
-
Ale to już wiemy :) mój prosty przykład miał na celu pokazanie sytuacji matematycznej, wyidealizowanej, dość podobnej do projektowania filtrów zwrotnicy z kalkulatora.
Dlatego symulator oferuje rowniez uśredniony sygnal M-Noise, który dla naszych potrzeb symulacji sprawdza się bardzo dobrze https://meyersound.com/news/m-noise-test-signal/Skomentuj
Skomentuj