| Są dwa podejścia: #1 Kończysz studia ze świadomością, że wiedza na nich zdobyta przyda Ci się w życiu i w pracy. Po studiach idziesz do pracy z takim nastawieniem. Początkowo pracujesz za najniższe stawki, ale powoli zdobywasz doświadczenie, kolejne papierki, budujesz swoją pozycję. Cieszy Cię to, że kończysz pracę o 15-16-18 i "później już nie dzwonią" (albo nie odbierasz). Aż tu nagle - o cholera, trzeba zostać dłużej - ale OK, przecież płacą mi za nadgodziny. Po kilki latach i kilku firmach jesteś gościem, pracujesz na stanowisku kierownika i zarabiasz te 4-6-8 tysiaków. Jest OK - stać Cię na kredyty na samochód, dom, działkę za miastem. Twoje dzieci mają fajne zabawki, wyjeżdżają na obozy - raz do roku zabierasz rodzinę na tydzień do "ciepłych krajów"... żyć, nie umierać. #2 Kończysz studia, bo wszyscy kończą i zakładasz, że to Ci pomoże "w czymś". Zaczynasz pracę - okazuje się, że nie jest tak różowo - praca za najniższe stawki. Powolne zdobywanie pozycji... Cholera, coś nie tak - to nie dla Ciebie. Zaczynasz korzystać ze swoich wrodzonych (lub wyuczonych) umiejętności - wiedza zdobyta na studiach, niekoniecznie ta ścisła, ale bardziej ta ogólna, przydaje się niesamowicie. Masz świadomość tego, że potrafisz rozmawiać z ludźmi - a nawet jeśli tego nie potrafisz, to oni tak właśnie myślą, bo czują się dobrze w Twoim towarzystwie - bo to właśnie Ty jesteś tym skurczybykiem, którego oni chcą słuchać - przychodzą do Ciebie drugi, trzeci czwarty raz. Pracodawca to widzi - ten obecny, czy ten sprzed dwóch miesięcy - nie ważne, wybierasz tego "szczodrejszego". Cholera, jak to spotkanie w piątek o 20.? Przecież jestem umówiony z moim kumplem ze studiów, kierownikiem... Stajesz przed wyborem... Należy sobie zadać pytanie - chcesz pracować, czy chcesz zarabiać pieniądze? Potrafisz pracować, czy potrafisz zarabiać pieniądze? Chcesz jechać z rodziną do Grecji, czy bardziej odpowiada Ci wycieczka z miesiąc wcześniej poznaną kobietą na Mount Everest? Całe życie stajemy przed wyborami - trzeba podejmować nie tyle te dobre, co te w które celujemy  Praca 8 godzin dziennie? OK Praca zadaniowa? OK Zarabianie pieniędzy? też OK |  |
| dabyl, poniedzialek a ty juz pijesz? :/ | |
| Fajnie to ująłeś Dabyl. Najważniejsze chyba jest robić to co się lubi, co w efekcie się nie powinno się znudzić. Każdą inna robotę po pewnym czasie będziemy mieli dość. Wielu ludzi gubi podejście "Musze skończyć studia, będę dobrze zarabiał i się nie narobię..". Studia w żadnym wypadku nie są tego gwarancją, ewentualnie mogą pomóc a osobiście myślę że, są mniej ważne jak inne cechy np. charakteru. Na stanowisku kierowniczym lub managerskim można być bez studiów :-) ale nie trzeba mając najlepszą uczelnię.. | |
Zamieszczone przez Pawel S.
Zobacz posta
Przebywam na urlopie | |
Zamieszczone przez dabyl
Zobacz posta
 | |
.. Dlaczego? Bo jakie dzieci, jaka żona, jaka rodzina? Chyba alimenty na dzieci, których i tak nie widywałeś, była żona i kot jako życiowy partner. Jak już pisałem wcześniej, podejrzewam, że ta twoja myśl to swego rodzaju wytrych polemiczny, nie zaś twoja rzeczywista i przemyślana opinia. Bo powiedz mi, jaką rodzinę, jakie życie rodzinne i prywatne masz na myśli pisząc, że godzisz się na nadgodziny, że zostajesz w pracy do 18, że wypłata tych nadgodzin jest wystarczającym argumentem i zadośćuczynieniem olania rodziny, czy np. zwykłego meczu dziecka, bo akurat wtedy szef ci mówi, że musisz zostać. Że pozycja zawodowa jest ekwiwalentem oddania za pieniądze swojego życia i życia rodziny. I co komuś z tych pieniędzy, położy się na nich? O jakich wakacjach piszesz, skoro taki "ktoś", kilka razy zgodziwszy się na opisaną politykę ze strony przełożonego, będzie to siłą rzeczy - nawet wbrew swej woli ale jednak - robił ponownie, będzie cały czas pracował, na wakacjach będzie odbierał telefony służbowe? Każdy z Was ma rację. Na każde zganienie każdy myślący człowiek powinien patrzeć z kilku punktów, po to by stwierdzić czy widzi tylko kawałek, większy kawałek, a być może widzi to co kto inny chce by zobaczył. Racjonalny Ty nie zrzędzisz. W tym co piszesz masz bardzo dużo racji. Pieniądze... nie są dla mnie celem samym w sobie. Bardziej w moje pracy zawodowej mnie kręci adrenalina gdy rozpoczynam nowy temat i może ta ciekawa droga procesu moduł - szczegół. Nie oznacza to jednak, że jestem jakąś tam Matką Teresą z Kalkuty. Za ciężką pracę należy się godziwe wynagrodzenie. Kiedy praca zawodowa jest po części hobby, wycena tego co się robi jest przynajmniej dla mnie jest dość ciężka i zazwyczaj nieadekwatna- zaniżona w odniesieniu do wartości rynkowej produktu. Co ciekawe w tym zmaterializowanym świecie gdzie ludzie myślą w sposób kontrolowany - massmedia, wyścig szczurów, wartość produktu dla wielu stanowi cena za jaką ją nabędą im wyższa tym są bardziej zadowoleni, ponieważ oni są z wyścigu szczurów ich stać im się należy.... Wielu z mojej branży w sposób cyniczny to wykorzystuje, ja jeszcze nie potrafię, ale ubaw ma czasem po pachy jak znajomki przy piffku opowiadają co nieco Ciężko się walczy z tą chorobą. Jak mecie jakieś dobre na to medykamenty to chętnie odkupię 
Skomentuj